Κάποιες σκέψεις από το Κέντρο Πρόληψης Χίου «ναυτίλος»
Κάποιες σκέψεις από το Κέντρο Πρόληψης Χίου «ναυτίλος»
Καθώς διανύουμε μια κατάσταση κρίσης, είναι σημαντικό να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα που βιώνουμε και να τα μοιραστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους. Η ανασφάλεια, το άγχος, ο φόβος ακόμη και ο πανικός είναι κάποιες συναισθηματικές αντιδράσεις μπροστά στην επιδημία. Αν νιώθουμε αδύναμοι να τις ελέγξουμε και αυτές μας προκαλούν διάφορα σωματικά προβλήματα κι άλλες αρνητικές συνέπειες, επιδιώκουμε να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό.
Αποφεύγουμε τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών για τη διαχείριση των συναισθημάτων μας. Το «όφελος» είναι προσωρινό, ενώ μακροπρόθεσμα επιδεινώνονται τα δυσάρεστα συναισθήματα.
Από την άλλη, η υποτίμηση ή ακόμη και η άρνηση του προβλήματος θα δυσκολέψει την εκδήλωση υπεύθυνης συμπεριφοράς εκ μέρους μας, η οποία είναι μέρος της αντιμετώπισης του προβλήματος.
Ας θυμηθούμε τι μας βοήθησε στο παρελθόν να αντεπεξέλθουμε σε άλλες κρίσεις για να το αξιοποιήσουμε –κατά το δυνατό- και στην παρούσα (δεξιότητες που αποκτήσαμε, υποστήριξη από συγκεκριμένα πρόσωπα, κ. ά.).
Από την προσωπική ευθύνη, επίσης, ας οδηγηθούμε στο νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο και στην αλληλεγγύη που είναι το υπόλοιπο μέρος της αντιμετώπισης του προβλήματος.
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε για την κατάσταση επηρεάζεται αλλά και επηρεάζει το πώς νιώθουμε για αυτήν. Ας σκεφτούμε ποια πράγματα μπορούμε τώρα να κάνουμε, αντί να εστιάζουμε σε όσα δεν μπορούμε. Με μικρούς καθημερινούς στόχους να μετατρέψουμε τον «χρόνο εγκλεισμού» σε ποιοτικό, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον καθένα. Ο περιορισμός της συνεχούς χρήσης των ΜΜΕ θα συμβάλει σε αυτό. Η επιστημονική ενημέρωση είναι απαραίτητη αλλά δε χρειάζεται να είναι συνεχής και καταιγιστική.
Η αντιμετώπιση της ματαίωσης της επιθυμίας είναι ένας στόχος που παλεύουμε από όταν γεννηθήκαμε. Έχουμε μία καθοριστική ευκαιρία να οδηγηθούμε πιο κοντά στην ωριμότητα και την ενήλικη συμπεριφορά. Αξίζει να το προσπαθήσουμε, τουλάχιστον.